Իմ տնազուրկ, բնազուրկ, երկրազուրկ արցախահայություն։
Իմ շվարած, մոլորված, վաղվա օրը կորցրած, սատանայի ձեռքին գործիք դարձած, քո երկրի մեջ ուրիշ երկրի վասալ դարձած, իմ ցավակից հայաստանաբնակ քույրեր, եղբայրներ։
Կարևոր եմ համարում շատ հստակ բացատրել, թե ինչու, ըստ իս, Նիկոլ Փաշինյանի վերջին հայտարարությունը առ այն, որ ինքը պատրաստ է փաստացի միակողմանի ստորագրել «խաղաղության պայմանագիրը», էլ ավելի ագրեսիվ է դարձնելու Ադրբեջանին։
Մինչև այդ հարցին գալը, հասկանանք, թե ինչ է կատարվում:
- Ադրբեջանի նախագահն ասում է, որ Հայաստանի ղեկավարությանը 0-ական վստահություն ունի, այսինքն, բոլոր խոստումները խախտում է...
Հայ-ադրբեջանական բանակցային գործընթացում Հայաստանը, Նիկոլ Փաշինյանի պատճառով, հայտնվել է սեղանի վրա: Մեր երկիրը քննարկման օբյեկտ է դարձել: Փաշինյանը, պատկերավոր ասած, մտել է բանակցային սեղանի տակ ու պատրաստ է տակից ստորագրել սեղանի վրա դրված ամեն մի թղթի տակ: Բնականաբար՝ Հայաստանի հաշվին...
Ես իմ ֆսֆսոց, տնքտնքոց գաղտնի կը պահեմ, կ՛ամչնամ, գիշեր ինքս ինծի կը տնքամ, կը ֆսֆսամ, առաւօտ ցոյց կու տամ, թէ առողջ, առոյգ եմ։ Ու գիտե՞ս, առողջ, առոյգ կը մնամ։ Հայը այդպէս է։ Մէկ ուրիշ պատուական յատկութիւն ալ ունի, գիր շատ կը սիրէ...
Իսկ հայկական բանակը հարձակման ժամանակ և ընթացքում է՞լ է պահելու հրադադարը և սուրբ սրբոցի պես հետևի «իրական Հայաստանի ղեկավարի» խաղաղության օրակարգին...
Մի քանի մտավարժանքի միջոցով փորձենք հասկանալ, թե Ադրբեջանն ինչու չի ստորագրի, այսպես կոչված, «խաղաղության պայմանագիրը»: Առաջին հանգամանքը, որն Ադրբեջանին հեռու է պահում այս ստորագրումից, դա այն է, որ Ալիևն ուժեղ դիրքերում է և բնավ ցանկություն չունի իր հաղթանակած բարձունքից իջնել ներքև, ինչքան էլ Նիկոլն ասի՝ «պայմանագիրը պատրաստ է ստորագրման»։
Հեշտությամբ կարելի է նկատել, որ հնդկա-պակիստանյան հակամարտության սրումը հայկական տեղեկատվական դաշտում ոչ միայն բավարար արձագանք չի գտնում, և մի տեսակ տեղեկատվական վակուում է ստեղծվել, այլև հայ-հնդկական հարաբերությունների ռազմավարական բնույթին համահունչ չէ...